آن حضرت در اندرز به یکی از دوستان خود فرمودند:ای فتح آنکه فرمان آفریدگار را گردن نهاد از خشم آفریده به خود باک راه نداد و آن که آفریدگار را به خشم آورد،یقین کن که آفریدگار خشم آفریده را بر وی مستولی بدارد،و آفریدگار وصف نشود جز بدانچه خویشتن را بدان وصف کرده است و کجا توصیف شود آفریدگاری که حواس از یافتنش و گمان ها از رسیدن به او و آنچه در دل والاست از آنچه وصف کنندگان،توصیفش می کنند و برتر.می گذرد از توصیفش و دیدگان از احاطه به او،درمانند است از آنچه ستایندگان می ستایندش.در نزدیکی اش دور،کیفیت را او چگونگی بخشید پس گفته نشود خود او چگونه است؟و مکان را او پدید فرمود پس گفته نشود خود او کجاست؟چون او از چگونگی و کجایی(مکان)به دور است.و نیز فرمود:هر که خدای را بپرهیزد در امان نگاه داشته شود و هر که خدا را فرمان برد،مورد اطاعت قرار گیرد و هر که آفریدگار را اطاعت کند از خشم مخلوق نترسد،هر که از مکر خدا و دردناک گرفتنش ایمن شد گردن کشی کرد تا آنجا که قضای خدا و امر نافذش بر وی فرود آمد و هر که دلیلی روشن از پروردگارش داشته باشد.دشواریهای دنیا بر وی سبک آید و گر چه تکه تکه شود و پراکنده گردد.سپاسگزار به خود سپاس سعادتمندتر است از نعمتی که باعث سپاس شده زیرا نعمت کالای این جهانی است و سپاس نعمت دنیا و آخرت است خداوند دنیا را سرای آزمایش  و آخرت را خانه فرجام قرار داد و بلای دنیا را وسیله ثواب آخرت گرداند و ثواب آخرت را عوض بلای دنیا قرار داد.دنیا بازاری است که مردمی از آن سود برند و مردمی دیگر زیان بینند

نظر

نوشته شده توسط در دوشنبه 92/2/23 ساعت 7:18 عصر. - لینک ثابت